خون، خون و دیگر هیچ...!

 

هر روز درین سرزمین خون میریزد؛ بدون آنکه چینی بر  پیشانی "رهبران" بیافتد.

رهبران این اعمال جنایتکارانه را فقط تقبیح میکنند، بزدلانه میخوانند، با سربازان زخمی عکسهای یادگاری میگیرند، فاتحه میخوانند و در نهایت ماتم ملی اعلان میکنند.

ایا این طور عملکرد رهبران دولتی و بخصوص رهبری قوای مسلح قابل توجیه است؟

چه کسی مسئول قتل عام مردم ماست؟ آیا رهبران ارشد دولتی یعنی وزیر جنگ، وزیرپولیس، امنیت ملی و سرقومندان اعلای قوای مسلح مسئول خون سربازان و مردم بیگناه کشور نیستند؟

چند روزی از قتل عام در شفاخانه چهارصد بستر اردو نگذشته است که باز قتل عامی در مزار شریف و آنهم در گارنیزیون نظامی قول اردوی 209 شاهین رخ میدهد. مگر آیا این ممکن است که طالبان بدون داشتن تماس با مقامهای رهبری اردو، پولیس و امنیت بدین سادگی بتوانند بر گارنیزیونهای نظامی رخنه کنند؟

حکومت افغانستان هنوز تعریف مشخصی از دوست و دشمن ندارد؟ طالبان را گاهی برادر ناراضی خوانده است و گاهی هم مخالفین سیاسی. در بدترین حالات و بعد از حملات و قتل عام در ریاست دهم امنیت ملی و شفاخانهءچهارصد بستر اردوهم رئیس جمهور غنی نخواست بگوید که طالبان دشمن اند، بلکه فرمودند که تروریستان وانعده طالبانیکه مردم ما را میکشند دشمن اند. یعنی اینکه همه طالبان دشمن نیستند.

 آقای غنی مگر شما نمیدانید که طالبان یک تنظیم سیاسی تروریستی ووابسطه به بیرون است و از فکری آب میخورد که آن فکرمخالف ترقی و پیشرفت جامعه است. آنها را به کند رو ، تند رو و میانه رو و یا  فریب خورده و فریب ناخوردگان تقسیم کردن دروغ ناروایی بیش نیست.

مصالحه میان نیروها و گره هایی ممکن است که حد اقل در مسایل کلی با هم توافق نظر داشته باشند. آیا مصالحه میان آنانیکه یکی از "دموکراسی لیبرال" حرف میزند و دیگری از "خلافت" میسر است؟ چرا خود و مردم را فریب میدهید و عمر جنگ و  خونریزی را طولانی میسازید.

 راه حل فقط جنگ و شکست قطعی طالبان است.

متاسفانه قوتهای بین المللی هم در رابطه به طالبان سیاست واضح و صریح ندارند. همه بیاد داریم که آنزمانیکه امریکا از سالهای 2001 تا 2005 طالبان را دشمن میدانست، طالبان تارومار شدند و نزدیک بود که به شکست قطعی روبرو شوند ولی از زمانیکه جوبایدن معاون رئیس جمهور امریکا اعلام کرد که طالبان دشمن امریکا نیستند ومشکل افغانستان را یک مشکل داخلی افغانستان خواند و عملا با همکاری کرزی- فهیم هزاران طالب وتروریست های معلوم الحال را از زندانهای افغانستان و گوانتاناما رها کردند، طالبان دوباره قوت گرفتند. همین اکنون نیز امریکا صرف آنعده طالبان ایرا شاید دشمن می پندارد که با حلقات روسی و ایرانی در تماس اند، نه طالبان خودی را!

معلوم است که:همین اکنون بخش عظیمی از طالبان در مقامات رهبری دولتی مرکزی و محلی و صفوف قوای مسلح کشور رخنه کرده اند. اگر چنین نیست، چگونه انها بدین سادگی میتوانند داخل گارنیزیون های نظامی شوند و مردم و سربازان ما را قتل عام کنند؟

برای تامین صلح راهی جز آن وجود ندارد که دولت افغانستان و متحدین بین المللی آن یک برنامه استرتیژیک، صادقانه و دقیق برای مبارزه برضد طالبان و متحدین  آنان اتخاذ نمایند و در قدم اول ارگانهای دولتی، نظامی و امنیتی مرکزی و محلی افغانستان را از وجود عناصر نفوذی طالبان پاکسازی نمایند.

رهبری کنونی دولت! اگربنابر هر ملحوظی طرفدار فکر، اندیشه و حاکمیت طالانی هستید، بهتر است چون کرزی اعتراف کنید و زمام امور را به طالان بسپارید! تا حد اقل از چنین قتلهای عام مردم و سربازان جلوگیری شود.

********

هر روز متاسفانه خون صدها جوان این کشور میریزد بدون آنکه تغییری در سیاست جنگی حکومت وارد آید. زندگی در اینجا یعنی خوریزی، خون ریزی و دیگر هیچ شده است.

رهبری حکومت به اصطلاح "وحدت ملی" یا باید راهکار مشخص جنگی برضد تروریستان طالب، القاعده ( اگر چه القاعده درین کشور نامی برای اختفا و قباهت زدایی از طالبان است) و دیگر گروه های تروریستی وطنی و خارجی که قدم اول آن تغییرات اساسی در کادر رهبری قوت های مسلح کشور است، اتخاذ کند؛ طالبان را دشمن بخواند و با آنها بگونه آشتی ناپذیر بجنگد و یا در صورت ایکه شایستگی رهبری کشور را در شرایط بحرانی کنونی در خود نمی بینند، زمینهء یک انتخابات زودرس را مساعد سازند، تا مردم با رای خود حکومتی را بسازند که توان مقابله با این همه چالشها را داشته باشد.

به قول مهاتما گاندی" دموکراسی ایکه دستانش به خون انسانهای بیگناه رنگین باشد؛ نامقدس است" و به پشیزی نمی ارزد.

و اما سرباز وطن!

 خون تو بیهوده بر زمین نریخته است. خون تو خون من وهمهء مردم کشور است.مردم ات مردم پاس داری هستند، هم امروز و هم فردا شما را به مثابه بهترین فرزندان خود بیاد خواهد داشت و قدر خواهند کرد.

ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻭﻃﻦ! "

ﺳﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﺑﮕﯿﺮ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﯾﻪ ﺳﺮﻭِ ﻗﺎﻣﺖ ﺗﻮ ﺳﺮﻭﺩ ﺑﺨﻮﺍﻧﯿﻢ

ﻭ ﺷﮑﻮﻩِ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻧﺖ ﺭﺍ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﯽ ﮐﻨﯿﻢ

ﺳﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﺑﮕﯿﺮ ﺗﺎ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﻗﺎﻣﺖ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ

ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻧﯿﻢ

ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻭﻃﻦ!" *
====== 

*- مقطعی از شعر همزه واعظی