بدون توافق برسر مسایل کلان اختلاف بر انگیز نمیتوان
"ملت" شد!
===================================
"ملت" فقط یک کلمه نیست؛ بلکه یک
موجود زنده است.
ملت،
تاریخ است؛ ملت جغرافیه است؛ ملت فرهنگ، زبان، ادبیات و اسطوره است؛ و بالاخره ملت
وابستگی به گذشته و افتخار به ارزشهای تاریخی و اسطوره یی در گذشته و اراده به
زیست باهمی و ارزش آفرینی مشترک در آینده است... و در نهایت ملت اتحاد داوطلبانه و
آگاهانهء انسانها دریک جغرافیه و ایجاد " " نظام " در آن سرزمین
است.
افغانستان کشور اقلیتها و پاره اقوام است. هیج قومی اکثریت
نفوس کشور را نمیسازد. طرفه آنکه بدنه اصلی اکثریت اقوام بزرگ تر افغانستان در
بیرون از سرحدات این کشور، بخصوص در کشورهای همسایه زیست دارند.
زمان ملت سازی بر بنیاد تیوری اضمحلال، اسیمیلاسون، تغلب و
تفوفق و استعمار گذشته است. ملتهای امروزین بر بنیاد نیوری همگرایی، همدیگر پذیری
و ساختن ارزشهای مشترک و حق شهروندی بنا یافته اند.
تلاش عظمت طلبان و تمامیت خواهان قومی بجایی نخواهد رسید و
فصل ناتمام سیاتهای عبدالرحمانی و نادرخانی، برای ابد ناتمام خواهند ماند.
اینان در نهایت عمر فاجعهء جنگ داخلی را طولانی
تر خواهند ساخت؛ نه چیزی بیشتر از آن.
هیچ قومی نمیتواند قوم دیگری را نابود و یا از
صحنه بیرون براند.
اقوام و قبایل ساکن افغانستان ناگذیر اند، برای
ملت شده بر سر مسایل کلان اختلاف برانگیز، به اجماع برسند.
این مسایل کلان اختلاف برانگیز کدامها اند؟:
- نام کشور
- سرود ملی کشور
- بانکنوت کشور
- نوع نظام کشور ( شاهی، جمهوری، امارت...)
- نوع اداره کشور ( متمرکز، نامتمرکز، فدرالی،
کانفدراسونی....)
- زبان یا زبانهای رسمی کشور.
- حق انتخاب کردن و انتخاب شدن برای مقامات
رهبری کشور.
مسایل ملی را نمیتوان بر معیار اقلیت و اکثریت
(انچنانیکه برای تشکیل حکومات مروج است که تیم یا حزب برنده حکومت را می سازد)
ساخت؛ بلکه برای حل مسایل کلان ملی به اجماع ملی ضرورت است.
برای
ملت شدن راه دیگری جز همدیگر پذیری و رسیدن به اجماع بر سر مسایل کلان
اختلاف برانگیز نداریم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر