اختلافات مرزی را با ادعای ارضی یکی نپندارید!
**************************************
(فقط یک دپلوماسی فعال، مدبرانه و پویا راه حل مشکل با پاکستان است.)
========
**************************************
(فقط یک دپلوماسی فعال، مدبرانه و پویا راه حل مشکل با پاکستان است.)
========
...
درین اواخر با برخوردهای مرزی میان قوتهای سرحدی افغانستان و پاکستان روابط دو کشور یک بار دیگر در صدر مطبوعات کشور قرار گرفت و برخی کشورهای ذیربط در قضایای افغانستان نیز بدان توجه کردند.
ملاقات اخیر وزیر امور خارجه افغانستان با مشاور روابط خارجی پاکستان مویید این مسئله است که هر دو جانب شاید به این نتیجه رسیده باشند که برای حل مشکلات میان دو کشور راهی غیر از دپلوماسی فعال وجود ندارد.
با همه انتقادهاییکه از رژیم کنونی بخصوص از سیاستهای شخص آقای اشرف غنی وجود دارد، ولی شاید عاقلانه ترین آن همان دراز کردن دست دوستی و تلاش بخاطر یافتن راه حل مشکلات با پاکستان در روزهای اول رسیدنش به ریاست "حکومت وحدت ملی" باشد.
میدانیم که آقای غنی منحیث یک شخص اکادمیک و تحصیل یافته خوب میدانند که عامل اساسی تداوم جنگ در افغانستان مداخلات پاکستان ودلیل مداخلات پاکستان نیزادعای ارضی افغانستان بر دوسوم خاک پاکستان است؛ و این را نیز خوب میدانند که چنین ادعایی هرگز تحقق نخواهد یافت. به قول اکادیمیسن اعظم سیستانی" عناصر عظمت طلب باید متوجه شوند که افغانستان خود کشور فقیرتر و عقب مانده تر از پاکستان است و با دست خالی و زور کم نمیشود چنین داعیه یی را تحقق بخشید".
سیاستگران ما بشمول شخص رئیس جمهور باید بدانند که: "اختلافات مرزی" میان کشورهای همسایه یک امر معمول است ولی "ادعای ارضی" و زیر سوال بردن حاکمیت ملی و تمامیت ارضی یک کشور خشن ترین نوع مداخله در امور داخلی آن کشور و نقض صریح اصول بنیادی روابط بین الملل محسوب میشود.
تا زمانیکه براین ادعا پایان داده نشود، دوستی میان دو کشور ممکن نیست و نباید از پاکستان توقع داشت که در امور افغانستان مداخله نکند. مسلمآ مسایل اختلاف برانگیزسیاسی، تجارتی و اقفصادی دیگری هم وجود دارد ولی مادر همه این معضلات همانا مسئلهء خط دیورند و ادعای ارضی افغانستان بر خاک پاکستان است.
همه رهبران سیاسی و حکومتی افغانستان بخصوص آقایون دکتور عبدالله و دکتور غنی باید بدانند که دشمنی با هیچ کشوری بخصوص با همسایگان به نفع افغانستان نیست و در فرجامش نیز ما توان مقابله با ایشان را نداریم.
سیاست نه بربنیاد احساسات و ماجراجویی بلکه ، بلکه برتعقل و تدبیر استوار است.
ما به دوستی با هندوستان ضرورت داریم، ولی نه به قیمت دشمنی با پاکستان.
ما به دوستی با عربستان ضرورت داریم، ولی نه به قیمت دشمنی با ایران.
ما به دوستی و همبستگی با ایلات متحده و اروپا ضرورت داریم، ولی نه به قیمت دشمنی با چین و روسیه.
همه این مسایل به یک دپلوماسی فعال، مدبرانه و پویا ضرورت دارند.
ومهم تر از همه:
اختلافات مرزی را با ادعای ارضی یکی نه پندارید!
ملاقات اخیر وزیر امور خارجه افغانستان با مشاور روابط خارجی پاکستان مویید این مسئله است که هر دو جانب شاید به این نتیجه رسیده باشند که برای حل مشکلات میان دو کشور راهی غیر از دپلوماسی فعال وجود ندارد.
با همه انتقادهاییکه از رژیم کنونی بخصوص از سیاستهای شخص آقای اشرف غنی وجود دارد، ولی شاید عاقلانه ترین آن همان دراز کردن دست دوستی و تلاش بخاطر یافتن راه حل مشکلات با پاکستان در روزهای اول رسیدنش به ریاست "حکومت وحدت ملی" باشد.
میدانیم که آقای غنی منحیث یک شخص اکادمیک و تحصیل یافته خوب میدانند که عامل اساسی تداوم جنگ در افغانستان مداخلات پاکستان ودلیل مداخلات پاکستان نیزادعای ارضی افغانستان بر دوسوم خاک پاکستان است؛ و این را نیز خوب میدانند که چنین ادعایی هرگز تحقق نخواهد یافت. به قول اکادیمیسن اعظم سیستانی" عناصر عظمت طلب باید متوجه شوند که افغانستان خود کشور فقیرتر و عقب مانده تر از پاکستان است و با دست خالی و زور کم نمیشود چنین داعیه یی را تحقق بخشید".
سیاستگران ما بشمول شخص رئیس جمهور باید بدانند که: "اختلافات مرزی" میان کشورهای همسایه یک امر معمول است ولی "ادعای ارضی" و زیر سوال بردن حاکمیت ملی و تمامیت ارضی یک کشور خشن ترین نوع مداخله در امور داخلی آن کشور و نقض صریح اصول بنیادی روابط بین الملل محسوب میشود.
تا زمانیکه براین ادعا پایان داده نشود، دوستی میان دو کشور ممکن نیست و نباید از پاکستان توقع داشت که در امور افغانستان مداخله نکند. مسلمآ مسایل اختلاف برانگیزسیاسی، تجارتی و اقفصادی دیگری هم وجود دارد ولی مادر همه این معضلات همانا مسئلهء خط دیورند و ادعای ارضی افغانستان بر خاک پاکستان است.
همه رهبران سیاسی و حکومتی افغانستان بخصوص آقایون دکتور عبدالله و دکتور غنی باید بدانند که دشمنی با هیچ کشوری بخصوص با همسایگان به نفع افغانستان نیست و در فرجامش نیز ما توان مقابله با ایشان را نداریم.
سیاست نه بربنیاد احساسات و ماجراجویی بلکه ، بلکه برتعقل و تدبیر استوار است.
ما به دوستی با هندوستان ضرورت داریم، ولی نه به قیمت دشمنی با پاکستان.
ما به دوستی با عربستان ضرورت داریم، ولی نه به قیمت دشمنی با ایران.
ما به دوستی و همبستگی با ایلات متحده و اروپا ضرورت داریم، ولی نه به قیمت دشمنی با چین و روسیه.
همه این مسایل به یک دپلوماسی فعال، مدبرانه و پویا ضرورت دارند.
ومهم تر از همه:
اختلافات مرزی را با ادعای ارضی یکی نه پندارید!
ف.بوک: 26جون 2016 و بازنشر 2019
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر